Afrikaantjes
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Mieke
11 Maart 2009 | Malawi, Rumphi
Lieve allemaal,
Ik durf het niet met zekerheid te zeggen maar ik kan me herinneren dat mijn oma van afrikaantjes hield. Kwam dit vanwege haar voorliefde voor dit continent omdat haar zus in Zuid-Afrika woont en zij daardoor op reis daar naar toe ook heeft kunnen ruiken, proeven en ervaren wat Afrika met je doet? Of misschien gewoon simpelweg om het feit dat ze sterk zijn en weinig water nodig hebben? Ik weet het niet en kan het haar ook niet navragen.
Maar sinds kort kom ik ze iedere dag tegen, van die vriendelijke, mooie, sterke, aardige en vol in bloei staande afrikaantjes. Op mijn weg naar de Day Care waar we de dag beginnen of wandelend naar het Community Office fleuren en geuren zij mijn dag helemaal op! En daarom dacht ik even terug aan mijn oma.
Uit nieuwsgierigheid ben ik op het internet gaan zoeken wat men daar over afrikaantjes te vertellen heeft. ‘Afrikaantje (Tagetes) is een geslacht van eenjarige planten uit de composietenfamilie (Compositae of Asteraceae). Er zijn vele tientallen soorten die van nature voorkomen in de warmere streken van Midden-Amerika en vooral in Mexico. De naam "afrikaantje" slaat dus niet op het gebied van herkomst.’ (bron: wikipedia)
Na dit gelezen te hebben begin ik toch een beetje te twijfelen aan de geloofwaardigheid van de landscapers, tuinmannen. Misschien dat ik mijn vader nog eens om advies kan vragen over de flora en fauna op en rond het Matunkha Centre. Of het nu afrikaantjes zijn of niet onze tuin is oranje gekleurd en dat maakt mij blij! Gisteren hebben de tuinmannen tijdens het slashen (grasmaaien) van het gras ook de afrikaantjes op ons wandelpad weggeslagen. Dus maar extra genieten van ons tuintje en voor het wandelpad ach, we kunnen nu in ieder geval de slangen aan zien komen. Gisteren heeft Maartje voor ons huis een slang(etje) in koelen bloede met de bezem gedood, wat een heldin!
Vorige week donderdag zijn Maartje en ik een ochtend met Mariska Westdijk op pad geweest. Zij werkt als onderwijsadviseur voor 2 jaar bij de vrijwilligers organisatie VSO en samen met haar man Marcel die op Matunkha werkt zijn zij in juni vorig jaar vanuit Mijnsheerenland (jaja, de wereld is klein!) naar Rumphi vertrokken. Het regende toen we vertrokken maar veilig arriveerde we in Bolero (ong. 30 min) waar we het hoofd van de TDC (teacher development center), Haris ophaalde en naar een school reden waar we een kijkje gingen nemen. Al snel bleek de weg naar het dorpje toe erg modderig te zijn waardoor we 2 keer van de weg gleden en bijna vast zaten in de greppel. Uiteindelijk hebben we de auto bij een huisje achtergelaten en zijn we verder te voet gegaan. Met de modder tussen onze tenen en achter onze oren verwelkomde we de mensen in het dorp. Op de terugweg werden we uitgenodigd door Haris om bij hem thuis te komen eten. Dat aanbod sloegen we niet af en nadat we onze voeten hadden gewassen aten we een Malawiaanse maaltijd bestaande uit nsima, vlees en kool. Het vlees zag er bijzonder uit, de stukjes ‘vlees’ leken wel champignons en toen we vroegen wat het was bleken het stukjes van de longen en/of andere ingewanden te zijn. Uit respect heb ik een hapje genomen maar daar bleef het voor mij bij. Wat een avontuurlijke dag! Verder hebben we een beeld gekregen van het werk als onderwijsadviseur en kwamen we veilig weer thuis.
Het afscheid nemen is inmiddels begonnen wat betekend; de laatste bezoekjes aan onze vrienden. Twee weken geleden zijn we bij fam. Bota op bezoek geweest, zij zijn beiden onderwijzers op de Matunkha school. Gastvrije, gezellige en vriendelijke mensen wat het bezoek aan hen doet herinneren. Afgelopen vrijdag waren we bij Leonard (receptionist) uitgenodigd waar we verwend werden met een maaltijd, een kaart en hij had zelfs een speech op papier geschreven. Het blijft een bijzonder persoon waar ik zeker aan terug zal denken in Nederland. Zondag zijn we met Vasco, de tourist guide van Matunkha naar de katholieke kerk geweest. We hebben daar een mooie dienst meegemaakt waar we weliswaar niets van hebben kunnen volgen omdat het een dienst in het Chi Tamboeka was en de vrouwen en mannen gescheiden zaten waardoor Vasco ook niet kon vertalen. Maar toch krijg je veel mee, alleen de sfeer al was mooi om bij te zijn! Volgende week gaan we bij Dave, onze collega op bezoek en dat wordt vast en zeker gezellig. Het is toch wel een vreemd idee om over 2 weken hier te vertrekken, dan komt er een einde aan ooit een droom die realiteit is geworden. Je hebt er zolang naar uitgekeken en voor je het weet is het alweer voorbij en dan……, nagenieten van dit avontuur en verder om mijn dromen in Nederland realiteit te laten worden! Zoals het er nu naar uit ziet hebben we volgende week vrijdag (of dinsdag de 24e) onze afscheidsmiddag waarbij Maartje en ik een PowerPoint presentatie hebben gemaakt waarin we iedereen op onze manier willen bedanken. Dan zal ook de sportmiddag plaatsvinden voor alle medewerkers. Ik hoop hier nog verslag van te kunnen doen zodat dit niet het laatste bericht zal zijn want in Zambia zal ik niet de mogelijkheid hebben.
Ik hoop de komende dagen een beetje op te knappen want op dit moment ben ik alleen maar aan te snotteren, hatsjie! en lig ik in bed omdat ik een beetje grieperig ben. Ik heb weinig energie, het maken van dit weblog stukje kostte me al veel moeite…poehee, maar het is me gelukt ;) Nog even en de overvloed aan groeten, fruit en zuivel staan weer op me te wachten, ik heb het gemist! En natuurlijk kijk ik er ook erg naar uit om familie en vrienden weer te begroeten.
Ik wens jullie allemaal een hele fijne week toe! Ik wandel snel weer terug naar onze chalet en duik mijn bed in maar werp nog wel even een blik op die vriendelijke oranje afrikaantjes ;) Tot gauw!!
Lieve groet,
Mieke
Ik durf het niet met zekerheid te zeggen maar ik kan me herinneren dat mijn oma van afrikaantjes hield. Kwam dit vanwege haar voorliefde voor dit continent omdat haar zus in Zuid-Afrika woont en zij daardoor op reis daar naar toe ook heeft kunnen ruiken, proeven en ervaren wat Afrika met je doet? Of misschien gewoon simpelweg om het feit dat ze sterk zijn en weinig water nodig hebben? Ik weet het niet en kan het haar ook niet navragen.
Maar sinds kort kom ik ze iedere dag tegen, van die vriendelijke, mooie, sterke, aardige en vol in bloei staande afrikaantjes. Op mijn weg naar de Day Care waar we de dag beginnen of wandelend naar het Community Office fleuren en geuren zij mijn dag helemaal op! En daarom dacht ik even terug aan mijn oma.
Uit nieuwsgierigheid ben ik op het internet gaan zoeken wat men daar over afrikaantjes te vertellen heeft. ‘Afrikaantje (Tagetes) is een geslacht van eenjarige planten uit de composietenfamilie (Compositae of Asteraceae). Er zijn vele tientallen soorten die van nature voorkomen in de warmere streken van Midden-Amerika en vooral in Mexico. De naam "afrikaantje" slaat dus niet op het gebied van herkomst.’ (bron: wikipedia)
Na dit gelezen te hebben begin ik toch een beetje te twijfelen aan de geloofwaardigheid van de landscapers, tuinmannen. Misschien dat ik mijn vader nog eens om advies kan vragen over de flora en fauna op en rond het Matunkha Centre. Of het nu afrikaantjes zijn of niet onze tuin is oranje gekleurd en dat maakt mij blij! Gisteren hebben de tuinmannen tijdens het slashen (grasmaaien) van het gras ook de afrikaantjes op ons wandelpad weggeslagen. Dus maar extra genieten van ons tuintje en voor het wandelpad ach, we kunnen nu in ieder geval de slangen aan zien komen. Gisteren heeft Maartje voor ons huis een slang(etje) in koelen bloede met de bezem gedood, wat een heldin!
Vorige week donderdag zijn Maartje en ik een ochtend met Mariska Westdijk op pad geweest. Zij werkt als onderwijsadviseur voor 2 jaar bij de vrijwilligers organisatie VSO en samen met haar man Marcel die op Matunkha werkt zijn zij in juni vorig jaar vanuit Mijnsheerenland (jaja, de wereld is klein!) naar Rumphi vertrokken. Het regende toen we vertrokken maar veilig arriveerde we in Bolero (ong. 30 min) waar we het hoofd van de TDC (teacher development center), Haris ophaalde en naar een school reden waar we een kijkje gingen nemen. Al snel bleek de weg naar het dorpje toe erg modderig te zijn waardoor we 2 keer van de weg gleden en bijna vast zaten in de greppel. Uiteindelijk hebben we de auto bij een huisje achtergelaten en zijn we verder te voet gegaan. Met de modder tussen onze tenen en achter onze oren verwelkomde we de mensen in het dorp. Op de terugweg werden we uitgenodigd door Haris om bij hem thuis te komen eten. Dat aanbod sloegen we niet af en nadat we onze voeten hadden gewassen aten we een Malawiaanse maaltijd bestaande uit nsima, vlees en kool. Het vlees zag er bijzonder uit, de stukjes ‘vlees’ leken wel champignons en toen we vroegen wat het was bleken het stukjes van de longen en/of andere ingewanden te zijn. Uit respect heb ik een hapje genomen maar daar bleef het voor mij bij. Wat een avontuurlijke dag! Verder hebben we een beeld gekregen van het werk als onderwijsadviseur en kwamen we veilig weer thuis.
Het afscheid nemen is inmiddels begonnen wat betekend; de laatste bezoekjes aan onze vrienden. Twee weken geleden zijn we bij fam. Bota op bezoek geweest, zij zijn beiden onderwijzers op de Matunkha school. Gastvrije, gezellige en vriendelijke mensen wat het bezoek aan hen doet herinneren. Afgelopen vrijdag waren we bij Leonard (receptionist) uitgenodigd waar we verwend werden met een maaltijd, een kaart en hij had zelfs een speech op papier geschreven. Het blijft een bijzonder persoon waar ik zeker aan terug zal denken in Nederland. Zondag zijn we met Vasco, de tourist guide van Matunkha naar de katholieke kerk geweest. We hebben daar een mooie dienst meegemaakt waar we weliswaar niets van hebben kunnen volgen omdat het een dienst in het Chi Tamboeka was en de vrouwen en mannen gescheiden zaten waardoor Vasco ook niet kon vertalen. Maar toch krijg je veel mee, alleen de sfeer al was mooi om bij te zijn! Volgende week gaan we bij Dave, onze collega op bezoek en dat wordt vast en zeker gezellig. Het is toch wel een vreemd idee om over 2 weken hier te vertrekken, dan komt er een einde aan ooit een droom die realiteit is geworden. Je hebt er zolang naar uitgekeken en voor je het weet is het alweer voorbij en dan……, nagenieten van dit avontuur en verder om mijn dromen in Nederland realiteit te laten worden! Zoals het er nu naar uit ziet hebben we volgende week vrijdag (of dinsdag de 24e) onze afscheidsmiddag waarbij Maartje en ik een PowerPoint presentatie hebben gemaakt waarin we iedereen op onze manier willen bedanken. Dan zal ook de sportmiddag plaatsvinden voor alle medewerkers. Ik hoop hier nog verslag van te kunnen doen zodat dit niet het laatste bericht zal zijn want in Zambia zal ik niet de mogelijkheid hebben.
Ik hoop de komende dagen een beetje op te knappen want op dit moment ben ik alleen maar aan te snotteren, hatsjie! en lig ik in bed omdat ik een beetje grieperig ben. Ik heb weinig energie, het maken van dit weblog stukje kostte me al veel moeite…poehee, maar het is me gelukt ;) Nog even en de overvloed aan groeten, fruit en zuivel staan weer op me te wachten, ik heb het gemist! En natuurlijk kijk ik er ook erg naar uit om familie en vrienden weer te begroeten.
Ik wens jullie allemaal een hele fijne week toe! Ik wandel snel weer terug naar onze chalet en duik mijn bed in maar werp nog wel even een blik op die vriendelijke oranje afrikaantjes ;) Tot gauw!!
Lieve groet,
Mieke
-
11 Maart 2009 - 17:46
Carlein:
Beterschap!!!
xxx -
11 Maart 2009 - 17:46
Willemijn:
Beterschap, Miekie! Ik hoop dat je nog geniet en dat het deze weken een mooi afscheid wordt van het bijzondere land en van de mensen om je heen. Succes! Ik heb zin je weer te zien!! Liefs, Willemijn -
11 Maart 2009 - 17:54
Christiaan:
Hee Mieke,
Geniet nog even van de laatste weekjes in Malawi en een mooie tijd gewenst in Zambia. Het was leuk om je stukjes over het werk daar te lezen. Ik hoop dat je snel weer opknapt en veel succes met de laatste weken en het afscheid nemen!
-
11 Maart 2009 - 17:55
Andrea:
Beterschap! Ik hoop dat je je snel weer beter voelt en kunt genieten van de laatste weken.
Mooi trouwens die afrikaantjes :)
Groetjes Andrea -
11 Maart 2009 - 18:25
Irene En Jan:
Hoi Mieke,
Bij ons kun je naast groenten, fruit en zuivel ook genieten van een heerlijke Pampas. Hij ligt al op je te wachten!
Geniet nog even van de laatste weken.
Liefs,
Irene en Jan
-
11 Maart 2009 - 18:57
Corina:
Hey Mieke,
Ze zien er erg mooi uit! Ik wens jullie veel succes met het afscheidnemen.
Liefs, Corina. -
12 Maart 2009 - 07:29
Renate:
Hoi Mieke,
Ik besef me nu ook dat jullie reis nu echt ten einde gaat komen. Hoe snel kan de tijd voorbij vliegen?!
Toen nog met zijn tweeen bij mij aan tafel met de wens om weg te gaan en nu is deze wens in vervulling gegaan!
Ik ben trots op jullie en wens jullie enorm veel plezier toe deze laatste weken. Geniet van alles om je heen en ik hoop dat je nog een beetje opknapt. Kun je vanuit je bed naar de "afrikaantjes"kijken? Misschien helpt dat :-)
Nu alvast bedankt dat we op deze manier met je op reis mochten gaan!!
Lieve groeten,
Renate -
12 Maart 2009 - 09:22
Danielle:
Hoi Mieke, mooi verhaal! Ook beterschap en succes met afscheid nemen.
Dank voor je kaart en tot ziens.
X Daan -
12 Maart 2009 - 12:27
Leontien:
Wat mooi die Afrikaantjes!!! Raar zeker om nu al afscheid te nemen...Ik ga je verhalen wel missen joh...Wil je de mensen uit het restaurant nog even een keer de groetjes doen :D
Heel veel sterkte met afscheid nemen en beterschap!!!
Liefs Leo -
12 Maart 2009 - 15:40
Marieke:
Hej Mike!
Heel veel beterschap! De vitamientjes liggen hier volop in de fruitmand! Als het had gekund had ik je er een paar gestuurd!
Veel fun de laatste weken!
liefs,
Marieke -
15 Maart 2009 - 20:40
Willy:
Hoi Mieke,
Hopelijk ben je inmiddels alweer een beetje opgeknapt. Mooie foto's van de Afrikaantjes. Nog veel plezier de laatste weken en succes met afscheid nemen, zal soms best moeilijk zijn. Liefs Willy -
16 Maart 2009 - 11:27
Jessica:
Ik hoop dat je inmiddels weer wat opgeknapt bent.
Wat gaat de tijd toch snel...succes met afscheid nemen en geniet nog even van de laatste weken daar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
