* Lichtpuntjes *
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Mieke
15 Januari 2009 | Malawi, Rumphi
Lieve allemaal,
Toen ik een paar dagen geleden ’s avonds naar het toilet liep (jaja, het is hier net kamperen want onze toilet en douche bevinden zich buiten) viel het me op dat het volle maan was en zoals altijd waren er heel veel sterren aan de hemel te zien. Ik had mijn hoofdlampje eigenlijk niet nodig, zo licht was het. Toen ik eenmaal in bed lag dacht ik, ‘Welke titel moet ik mijn volgende weblog stuk geven?’ en ik dacht aan alle lichtjes buiten en toen wist ik het: Lichtpuntjes! Ik duid ze verder aan met een *....
Iedere dag maak ik wel één of meerdere momenten mee waarvan ik later denk, dat was bijzonder. Iemand maakt indruk op me, een glimlach van een kind of zomaar een helpende hand. Dat zijn voor mij lichtpuntjes!
Vorige week is Anton vertrokken en het heeft me even gekost om te wennen aan de stilte en een ander ritme in te nemen. Inmiddels zijn we aan de slag gegaan met het bezoeken van de jeugdgroepen en de PLWHA-groepen (People living With HIV AIDS) van de verschillende omliggende dorpen. We gaan in gesprek met de verschillende groepen en maken hiervan een verslag. Het Matunkha Center kan enerzijds inspelen op de vraag die vanuit de groepen komt en krijgt zicht op het reilen en zeilen ervan en de groepen krijgen anderzijds door ons bezoek weer energie om ervoor te gaan! Het is wel erg leuk om te merken dat je mensen in de dorpen steeds beter leert herkennen en kennen, je hebt nu meer een band en dat is dan ook mijn eerste * van deze week! Jong en oud waardeert het naar mijn gevoel echt dat wij ze komen opzoeken want bij ieder bezoek krijgen we te horen: You’re most welcome! Toen we terugreden van één van de bezoeken en ik zag de zon langzaam achter de bergen zakken voelde ik me gelukkig, wat heb ik het goed!
Waar ik iedere keer weer een glimlach op mijn gezicht van krijg is onze receptionist Leonard. Hij noemt zichzelf ‘The Professor’ of ‘The next President’ kortom: een komiek eerste klasse. Hij neemt altijd wel even tijd voor een praatje en brengt erg veel gezelligheid met zich mee. We zijn een aantal weken geleden bij hem op bezoek geweest en zijn toen erg verwend met een maaltijd, een persoonlijke kaart, een ananas en een traditionele rieten schaal. Soms voel ik me wel eens schuldig als we op visite gaan bij de Malawianen want de mensen maken er erg veel werk van, geven er geld aan uit en dat is voor de gemiddelde Malawiaan gewoon erg kostbaar. Ze voelen zich vaak erg vereerd door je bezoek en laten het op deze manier merken. Maar van mij verdient Leonard een * want hij is degene die vraagt: ‘ Waar was je tijdens de lunch?’ terwijl ik op bed lag omdat ik me niet zo lekker voelde.
Onze ‘Boss’ Dave Tengani hoort ook bij dit rijtje thuis want daar kunnen we inmiddels ook een boek over schrijven met onze gezamenlijke belevenissen. Hij is degene die zijn ogen sluit tijdens een bezoek aan de dorpen of telefoneert als mensen een gesprek met hem voeren, het Raila Odinga virus blijft verspreiden op de verschillende computers en zelf niet weet hoe dat nu kan, de uitnodigingen voor de dorpen een dag van te voren per sms verstuurd, te laat is voor een afspraak en zo kan ik nog wel even door gaan. Alles wordt met een grapje opgelost en dat waardeer ik ook wel weer in hem. Hij is een prima, vriendelijke, gezellige, goedlachse en professionele collega die veel weet van zijn vakgebied! Een * en dus niet alleen in zijn vakgebied….
Misschien hoort het ook wel bij de Malawiaanse cultuur en maakt dat het juist waarom er zoveel verschillen op te merken zijn tussen de Malawianen en Nederlanders, ik zal er een aantal noemen. Mensen hier zijn lui, echt waar. Oké, misschien niet allemaal maar (erg) veel wel. Afgelopen maandag bijvoorbeeld gingen we op de terugweg van een bezoek nog even een aantal uitnodigingen bezorgen. Stopt onze chauffeur Brian echt pal voor de deur, hij heeft er wel 15 minuten over gedaan om zijn auto voor de deur te krijgen (er moest zelfs nog een waslijn verplaatst worden) maar dat mag de pret niet drukken. Oh oh, denk ik dan…waarom niet gewoon aan de weg stoppen en het laatste stukje lopen, het was maar een paar meter! Ik moet erom lachen maar efficiënt vind ik het niet. Dan hebben we de jukebox in Rumphi Town nog, soms tot halverwege de nacht kunnen we meegenieten met de Afrikaanse en westerse muziekklanken. Je begrijpt gewoon niet dat een Malawiaan dit gedrag accepteert, er niets van zegt en het daardoor gewoon doorgaat. Dan hebben we ook nog het taboe naar het vragen of iemand in verwachting/zwanger is…dit is niet gebruikelijk is. Afgelopen week vertelde iemand me nog dat dit jaar het een 2e kindje er wel zou komen, ‘Oh is je vrouw zwanger dan?’ was mijn reactie maar dat had ik niet mogen vragen. Pas als je het echt bij de vrouw kunt zien dan is het zo maar dan nog moet je niet gaan vragen wanneer het kind verwacht wordt. Met diezelfde Malawiaan ging ik een aantal weken geleden ook al eens de fout in toen we het over romantiek hadden. Ja, het is een gevoelig onderwerp om met een man te bespreken maar de beste man zou best wel eens iets meer voor zijn vrouw kunnen doen of zomaar iets attents kunnen doen en dat bespraken we zo. Maar toen vroeg hij mij hoe is dit allemaal wist, ik ben toch immers nog niet getrouwd?! Uhh, ja in Nederland krijgen we veel via de media te horen heb ik toen maar beantwoord ;) Ja, je moet het allemaal even weten al die verschillen.
Mijn laatste * geef ik aan iedereen die mij een kerstgroet heeft gestuurd op wat voor manier dan ook. Ik ben enorm verrast door telefoontjes, mailtjes en afgelopen week ontving ik een enorme stapel kerstkaarten, dat vond ik echt hartverwarmend om te ervaren dat zoveel mensen met me meeleven. Doordat het postkantoor in Malawi in staking was (of nog steeds is) is de post blijven liggen tot na de feestdagen maar dat geeft niets, ik ben er blij mee. Alle gemeenteleden uit de kerk, tienerkerk, collega’s, ooms en tantes, verdere familie en vrienden enorm BEDANKT!! Jullie zijn echt lichtpuntjes voor mij.
Zoals je kunt lezen is dit **** (vier sterren) verblijf van mij prima om een aantal maanden in te verblijven! En heb je zin om ook nog even langs te komen, je bent ‘most welcome’!! De komende weken zullen we met Dave samen blijven werken binnen de Orphan Care en kijken we uit naar de komst van Nico, de vriend van Maartje die hier op het Center ook vrijwilligerswerk gaat doen. Hij blijft bij ons de laatste 2 maanden. Een nieuw jaar betekend ook tijd voor een nieuwe haarcoupe dus kapster Selles heeft er een flink stuk afgeknipt, heerlijk luchtig!
Vanuit halfbewolkt Malawi wens ik jullie allemaal een goed weekend toe en tot het volgende bericht!
Lieve groet,
Mieke
Wil je nog meer weten over onze belevenissen?
Maartje heeft ook een weblog: www.malawimaartje@waarbenjij.nu
Toen ik een paar dagen geleden ’s avonds naar het toilet liep (jaja, het is hier net kamperen want onze toilet en douche bevinden zich buiten) viel het me op dat het volle maan was en zoals altijd waren er heel veel sterren aan de hemel te zien. Ik had mijn hoofdlampje eigenlijk niet nodig, zo licht was het. Toen ik eenmaal in bed lag dacht ik, ‘Welke titel moet ik mijn volgende weblog stuk geven?’ en ik dacht aan alle lichtjes buiten en toen wist ik het: Lichtpuntjes! Ik duid ze verder aan met een *....
Iedere dag maak ik wel één of meerdere momenten mee waarvan ik later denk, dat was bijzonder. Iemand maakt indruk op me, een glimlach van een kind of zomaar een helpende hand. Dat zijn voor mij lichtpuntjes!
Vorige week is Anton vertrokken en het heeft me even gekost om te wennen aan de stilte en een ander ritme in te nemen. Inmiddels zijn we aan de slag gegaan met het bezoeken van de jeugdgroepen en de PLWHA-groepen (People living With HIV AIDS) van de verschillende omliggende dorpen. We gaan in gesprek met de verschillende groepen en maken hiervan een verslag. Het Matunkha Center kan enerzijds inspelen op de vraag die vanuit de groepen komt en krijgt zicht op het reilen en zeilen ervan en de groepen krijgen anderzijds door ons bezoek weer energie om ervoor te gaan! Het is wel erg leuk om te merken dat je mensen in de dorpen steeds beter leert herkennen en kennen, je hebt nu meer een band en dat is dan ook mijn eerste * van deze week! Jong en oud waardeert het naar mijn gevoel echt dat wij ze komen opzoeken want bij ieder bezoek krijgen we te horen: You’re most welcome! Toen we terugreden van één van de bezoeken en ik zag de zon langzaam achter de bergen zakken voelde ik me gelukkig, wat heb ik het goed!
Waar ik iedere keer weer een glimlach op mijn gezicht van krijg is onze receptionist Leonard. Hij noemt zichzelf ‘The Professor’ of ‘The next President’ kortom: een komiek eerste klasse. Hij neemt altijd wel even tijd voor een praatje en brengt erg veel gezelligheid met zich mee. We zijn een aantal weken geleden bij hem op bezoek geweest en zijn toen erg verwend met een maaltijd, een persoonlijke kaart, een ananas en een traditionele rieten schaal. Soms voel ik me wel eens schuldig als we op visite gaan bij de Malawianen want de mensen maken er erg veel werk van, geven er geld aan uit en dat is voor de gemiddelde Malawiaan gewoon erg kostbaar. Ze voelen zich vaak erg vereerd door je bezoek en laten het op deze manier merken. Maar van mij verdient Leonard een * want hij is degene die vraagt: ‘ Waar was je tijdens de lunch?’ terwijl ik op bed lag omdat ik me niet zo lekker voelde.
Onze ‘Boss’ Dave Tengani hoort ook bij dit rijtje thuis want daar kunnen we inmiddels ook een boek over schrijven met onze gezamenlijke belevenissen. Hij is degene die zijn ogen sluit tijdens een bezoek aan de dorpen of telefoneert als mensen een gesprek met hem voeren, het Raila Odinga virus blijft verspreiden op de verschillende computers en zelf niet weet hoe dat nu kan, de uitnodigingen voor de dorpen een dag van te voren per sms verstuurd, te laat is voor een afspraak en zo kan ik nog wel even door gaan. Alles wordt met een grapje opgelost en dat waardeer ik ook wel weer in hem. Hij is een prima, vriendelijke, gezellige, goedlachse en professionele collega die veel weet van zijn vakgebied! Een * en dus niet alleen in zijn vakgebied….
Misschien hoort het ook wel bij de Malawiaanse cultuur en maakt dat het juist waarom er zoveel verschillen op te merken zijn tussen de Malawianen en Nederlanders, ik zal er een aantal noemen. Mensen hier zijn lui, echt waar. Oké, misschien niet allemaal maar (erg) veel wel. Afgelopen maandag bijvoorbeeld gingen we op de terugweg van een bezoek nog even een aantal uitnodigingen bezorgen. Stopt onze chauffeur Brian echt pal voor de deur, hij heeft er wel 15 minuten over gedaan om zijn auto voor de deur te krijgen (er moest zelfs nog een waslijn verplaatst worden) maar dat mag de pret niet drukken. Oh oh, denk ik dan…waarom niet gewoon aan de weg stoppen en het laatste stukje lopen, het was maar een paar meter! Ik moet erom lachen maar efficiënt vind ik het niet. Dan hebben we de jukebox in Rumphi Town nog, soms tot halverwege de nacht kunnen we meegenieten met de Afrikaanse en westerse muziekklanken. Je begrijpt gewoon niet dat een Malawiaan dit gedrag accepteert, er niets van zegt en het daardoor gewoon doorgaat. Dan hebben we ook nog het taboe naar het vragen of iemand in verwachting/zwanger is…dit is niet gebruikelijk is. Afgelopen week vertelde iemand me nog dat dit jaar het een 2e kindje er wel zou komen, ‘Oh is je vrouw zwanger dan?’ was mijn reactie maar dat had ik niet mogen vragen. Pas als je het echt bij de vrouw kunt zien dan is het zo maar dan nog moet je niet gaan vragen wanneer het kind verwacht wordt. Met diezelfde Malawiaan ging ik een aantal weken geleden ook al eens de fout in toen we het over romantiek hadden. Ja, het is een gevoelig onderwerp om met een man te bespreken maar de beste man zou best wel eens iets meer voor zijn vrouw kunnen doen of zomaar iets attents kunnen doen en dat bespraken we zo. Maar toen vroeg hij mij hoe is dit allemaal wist, ik ben toch immers nog niet getrouwd?! Uhh, ja in Nederland krijgen we veel via de media te horen heb ik toen maar beantwoord ;) Ja, je moet het allemaal even weten al die verschillen.
Mijn laatste * geef ik aan iedereen die mij een kerstgroet heeft gestuurd op wat voor manier dan ook. Ik ben enorm verrast door telefoontjes, mailtjes en afgelopen week ontving ik een enorme stapel kerstkaarten, dat vond ik echt hartverwarmend om te ervaren dat zoveel mensen met me meeleven. Doordat het postkantoor in Malawi in staking was (of nog steeds is) is de post blijven liggen tot na de feestdagen maar dat geeft niets, ik ben er blij mee. Alle gemeenteleden uit de kerk, tienerkerk, collega’s, ooms en tantes, verdere familie en vrienden enorm BEDANKT!! Jullie zijn echt lichtpuntjes voor mij.
Zoals je kunt lezen is dit **** (vier sterren) verblijf van mij prima om een aantal maanden in te verblijven! En heb je zin om ook nog even langs te komen, je bent ‘most welcome’!! De komende weken zullen we met Dave samen blijven werken binnen de Orphan Care en kijken we uit naar de komst van Nico, de vriend van Maartje die hier op het Center ook vrijwilligerswerk gaat doen. Hij blijft bij ons de laatste 2 maanden. Een nieuw jaar betekend ook tijd voor een nieuwe haarcoupe dus kapster Selles heeft er een flink stuk afgeknipt, heerlijk luchtig!
Vanuit halfbewolkt Malawi wens ik jullie allemaal een goed weekend toe en tot het volgende bericht!
Lieve groet,
Mieke
Wil je nog meer weten over onze belevenissen?
Maartje heeft ook een weblog: www.malawimaartje@waarbenjij.nu
-
15 Januari 2009 - 15:19
Susanna!:
Wat een mooie verwoording heb je toch weer aan je belevenissen gegeven, wat kun je dat toch allemaal leuk opschrijven! Jij en Anton verdienen van mij eigenlijk ook wel een * ik vind het zooooooo fantastisch leuk dat jullie de school in Kamilazaa op de foto hebben gezet!!! Echt, dankjewel!! Goede tijd nog in Malawi! Liefs van Susanna -
15 Januari 2009 - 15:30
Marieke:
Lieve Mieke,
wat een heerlijk verhaal! echt een genot om te lezen... alle herinneringen aan het geweldige Malawi komen weer naar boven! jouw verhalen zijn voor mij echte lichtpuntjes!!
Heel veel succes met jullie werk, jullie doen echt goeie dingen!
Doen jullie boss Dave de groeten??!!
Geniet er nog lekker van daaro & ik blijf je volgen!!
liefs,
Marieke -
15 Januari 2009 - 16:02
Carlein:
Hoi * van me,
Wat fijn om te lezen dat alle post bij je terecht is gekomen, dat heb je verdiend!
Geniet!
liefs Carlein -
15 Januari 2009 - 16:55
Leo:
Haay Mieke!!!
Wat is het elke keer weer leuk om je belevenissen te lezen, wat heb je er dit keer ook weer een ontzettend mooi verhaal van gemaakt! Ik gok dat die man waar je de onderwerpen zwanger en romantiek mee behandeld hebt Brian was?!? haha...
Maar geweldig al die lichtpuntjes...
Groetjes Leontien
-
15 Januari 2009 - 20:17
Adriaan En Rieke:
Beste Mieke,
Mooie impressie ! Leuk om ook jouw beleving en belevenissen te blijven volgen. We denken nog vaak aan Malawi. Succes met jullie taken. Doe de groeten aan Leonard.
Hartelijke groeten,
Rieke en Adriaan -
15 Januari 2009 - 20:33
Chris:
Ha die Mieke,
nou, jouw berichtjes op de blog vind ik, met de andere reageerders, ook zondermeer **** ! Kan me goed voorstellen dat het weer even wennen is nu Anton terug naar ons Beijerland is! Toch een stukje thuis wat je weer uitzwaait! Maar wij zijn hier dichtbij jou, lezend je blogs, in gedachten en ook gebed!
Alle goeds! -
16 Januari 2009 - 11:14
Annegreet:
Lieve vriendin,
misschien moet je een carrieremove maken.. iets met journalistiek? Je schrijft erg leuk en het enthousiasme druipt er vanaf!
Ik geniet op afstand!
Fijn weekend alvast!
xxAnn -
16 Januari 2009 - 15:17
Esther-Togetthere:
Hoi Mieke,
Wat een * jes. Mooi om je weblog te lezen.
Fijne tijd verder..
Gr Esther -
17 Januari 2009 - 11:58
Manouk:
Ha Miek, in iedereen schuilt een schrijver, dat zien we maar weer:)
Mooi verhaal, mooi bedacht! Als ik hier nu de volle maan en de sterren zie, zal ik zeker aan je denken :)
Liefs, manouk -
21 Januari 2009 - 10:00
Jannie:
Ha Mieke!
Wat bijzonder dat Anton je opgezocht heeft.Als je later herinneringen op wilt halen, dan kan hij zich goed in jou verplaatsen.Je kan inmiddels, na een paar maanden, goed het verschil aangeven tussen de Malawianen en Nederlanders. Dat zal niet meevallen als je straks weer terug bent in NL. Ik ben erg benieuwd naar je nieuwe, luchtige kapsel.
Heb genoten van je verhaal over lichtpuntjes.
Veel liefs,Jannie -
22 Januari 2009 - 09:59
Irene:
Hoi Mieke,
Wat heerlijk weer om je verhaal te lezen. Wat ontzettend fijn dat je zo geniet van de mensen en de omgeving.
Geniet er nog van en ik hoop dat je nog heel veel * zult meemaken!
Liefs Irene
-
28 Januari 2009 - 19:47
Berienke:
Hoi Mieke.
Het is leuk om al jou belevenissen te lezen. Zo krijg ik er nu al een heel fijn beeld bij. Want over 5 dagen gaat mijn reis beginnen naar jullie toe. Anouk en ik hebben hier verschrikkelijk veel zin in. Maar vinden het uiteraard ook erg spannend.
Tot volgende week.
Groetjes Berienke Beltman
(anoukberienke.waarbenjij.nu)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
